Het politieke en maatschappelijke debat over het openen van de scholen na een verlengde herfstvakantie is een onderwerp waar je de laatste dagen niet omheen kan. Het leidde zelfs tot verhitte discussies in verschillende artikels (al kost het natuurlijk niet veel moeite om een snelle Facebookreactie te schrijven).
Zelf schrok ik nogal van het taalgebruik van Waals viroloog Marc Wathelet. Het heropenen van scholen op dit moment noemde hij een criminele beslissing en vergeleek dit zelfs met vrijwillige doodslag. Zijn uitspraken en de gekozen taal liegen er niet om, de viroloog maakt zijn standpunt duidelijk.
Toen ik het artikel las, welden er verschillende emoties op: angst, onzekerheid, twijfel, woede, enzovoort. Allemaal emoties die ieder van ons in de huidige crisis ervaart. Ben ik de oorzaak van het probleem als ik maandag 16 november terug ga werken? Pleeg ik echt vrijwillige doodslag? Denkt deze viroloog echt dat ik mij crimineel gedraag door te gaan werken?
Achteraf bekeken zijn dit natuurlijk irrationele vragen. Op deze vragen kan niemand een allesomvattend, helder en geruststellend antwoord geven. Dit besef van de invloed van de media en taalgebruik in de media op mijn doen en laten, mijn gedachten en gevoelens is verontrustend, maar ook een verheldering.
Ik sluit de nieuwsapp op mijn telefoon, check de mails met de laatste afspraken voor de heropstart en herbekijk mijn uurooster. Maandag sta ik klaar voor de kinderen en voor mijn collega’s, maatregelen in acht genomen. Dat is mijn rol. Daar kan niemand mij voor veroordelen.
Van Malderen, S. (13 november 2020). Viroloog Marc Wathelet trekt stevig van leer tegen coronabeleid: “Nu scholen openen is criminele beslissing”. Het Laatste Nieuws. Geraadpleegd op 13/11/2020 via https://www.hln.be/binnenland/viroloog-marc-wathelet-trekt-stevig-van-leer-tegen-coronabeleid-nu-scholen-openen-is-criminele-beslissing~a397e7838/
Nederlands in de klas 