De Wondertuin gaat over een koning met twaalf dochters. Hij ziet zijn dochters ongelooflijk graag en houdt ze graag dicht bij hem. Hij behandelt hen heel streng waardoor ze zich opgesloten voelen in het paleis. Tot ze plots een geheime doorgang vinden naar ‘de wondertuin’ waar twaalf prinsen op hen wachten om met hen te dansen. Wanneer ze ’s morgens terug keren, blijkt het dat hun schoenen versleten zijn doordat ze zoveel gedanst hebben. De koning begrijpt daar niets van en huurt een aantal mannen in om uit te zoeken wat zijn dochters uitsteken. Maar tevergeefs. Toch is er één man die ontdekt wat de meisjes ’s nacht uitspoken. De koning is heel kwaad op zijn dochters. Als beloning mag de man met één van zijn dochters trouwen. Hij weigert dat, maar stelt voor om de meisjes de wereld te laten zien. De koning stemt hierin toe omdat hij weet dat zijn dochters bij deze man in goede handen zijn. Zo gaan de meisjes op avontuur samen met slimme Tobias.
Het is een avontuurlijk boek waarbij de opvoeding van kinderen duidelijk uitgelegd wordt. Het is ook een boek waarbij je de fantasie laat opwekken door ‘de geheime doorgang naar de wondertuin’. Zo laat je de kinderen meteen wegdromen in hun eigen fantasie. ‘Hoe zou een wondertuin eruit kunnen zien?’ Wat mij meteen opviel was de kleurrijke kaft van het boek. Die kleuren zetten zich verder in de prenten van het verhaal. Ik vind dit een zeer rijk boek waarbij je de fantasie van kinderen prikkelt en de prenten voor een kleurrijke ondersteuning zorgen.
Ik heb dit verhaal verteld aan kinderen van het eerste leerjaar samen met een medestudente. De ene vertelde het verhaal terwijl de andere ondersteuning bood met de kleurrijke prenten. We hadden afbeeldingen van schoenen voor ons neergelegd. Telkens wanneer de meisjes naar ‘de wondertuin’ vertrokken, toonden we de prent van de mooie schoenen. Wanneer de meisjes aan het dansen waren in het verhaal, namen we een verfborstel en spatten verf op de mooie schoenen. Zo werd voor de kinderen duidelijk dat de schoenen telkens vuil en versleten waren nadat ze terug kwamen van het dansen. We namen steeds een nieuw blad met mooie schoenen om aan te geven dat de koning steeds nieuwe schoenen moest kopen. Doorheen het verhaal lieten we de kinderen ook fantaseren hoe ‘de wondertuin’ eruit zou kunnen zien. Op het einde van het boek vragen we aan de kinderen of zij een mooie schoen kunnen ontwerpen voor de dochters. Ze krijgen een blad met een schoen en mogen deze beschilderen naar keuze. Daarrond mogen ze een tekening maken van hun wondertuin.
Omdat het een vrij lang verhaal was voor de kinderen van het eerste leerjaar, zorgden de verfspatten ervoor dat we terug hun aandacht hadden. Ze brachten leuke ideeën aan hoe hun wondertuin eruit zou kunnen zien. Het meisje dat de schoen versierde met verf was heel trots op haar schoen en nam deze mee naar huis. Kortom een rijk verhaal om uit te werken met kinderen.
Nederlands in de klas 